سدیم گلوکونات به عنوان یک عامل جدید کیلیت آهن
سدیم گلوکونات به عنوان یک عامل جدید کیلیت آهن از نظر محیطی برای درمان های تحریک HP/HT.
چکیده و شکل
رسوب آهن یک مشکل جدی در تیمارهای اسیدی است که می تواند با محدود کردن کانال های جریان به نفوذپذیری سازند آسیب برساند. راه حل های معرفی شده در گذشته شامل استفاده از بافر، عوامل کاهنده و عوامل کیلیت بود. تجربیات آزمایشگاهی و میدانی به این نتیجه رسیدند که عوامل کیلیت موثرترین دارو برای کنترل رسوب آهن هستند. با این حال، محدودیت‌های قابل‌توجهی مانع از اثربخشی و کاربرد چندین عامل کلات‌کننده فعلی در صنعت می‌شود. این محدودیت ها شامل پایداری حرارتی ضعیف در دماهای بالا، هزینه بالاتر، حلالیت کم در محیط اسیدی، تمایل به رسوب محصولات کلسیمی، و اثرات منفی جدی بر سلامتی و زیست محیطی است. این کار سدیم گلوکونات را به عنوان یک عامل کلات کننده آهن کارآمد و دوستدار محیط زیست معرفی می کند. این ماده شیمیایی خاصیت جداسازی عالی آهن را در طیف وسیعی از مقادیر pH نشان می‌دهد، با قدرت کیلاسیون نسبتاً نزدیک‌تر به آنچه برای EDTA و NTA گزارش شده است. نمک به راحتی در اسیدهایی با حلالیت 600 گرم در لیتر حل می شود. اهداف این مطالعه عبارتند از: (1) بررسی توانایی گلوکونات سدیم برای جلوگیری از رسوب آهن در بارهای مختلف آهن، (2) بررسی کارایی کلانت جدید در محلول های اسید هیدروکلریک (5، 10 و 15 درصد وزنی) در دمای 200 و 250 درجه فارنهایت و نسبت مولی کلانت به آهن 1:1، 2:1 و 4:1 و (3) نسبت مولی شلانت به آهن بهینه را تعیین می کند که منجر به بالاترین ظرفیت کیلاسیون می شود. اثربخشی ماده شیمیایی جدید با تعیین درصد افزایش/کاهش در نفوذپذیری هسته مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش‌های راکتور همزده، رسوب آهن در pH بالاتر از 2 با عدم وجود شلانت در بارگذاری آهن در 5000 و 10000 ppm در دمای 77 درجه فارنهایت مشاهده شد. وجود گلوکونات سدیم در یک نسبت هممولاری بار آهن از بارش در محدوده مورد بررسی بار و دما آهن جلوگیری می کند. نتایج Coreflood نشان داد که در سرعت های تزریق پایین 0.5 سی سی در دقیقه، 200 درجه فارنهایت و 5 درصد وزنی HCl با 10000 ppm Fe3+، هسته آسیب دیده و اسید به دلیل رسوب آهن در ورودی هسته قادر به ورود به هسته نیست. با سرعت تزریق بالاتر (2 سی سی در دقیقه) وجود 5 درصد وزنی سدیم گلوکونات، نفوذپذیری را تا 74 درصد افزایش داد (در مقابل 50 درصد وقتی که شلانت اضافه نشده بود) پس از تزریق 0.75 PV اسید با بار 5000 ppm Fe3+. . در بار 10000 ppm آهن (III)، نفوذپذیری به 165٪ در مقایسه با 70٪ برای یک آزمایش کنترل شده افزایش یافت. نتایج مجموعه دیگری از آزمایش‌ها در دمای 250 درجه فارنهایت و 15 درصد وزنی هیدروکلراید با بار 10000 ppm نشان داد که نسبت مولی 1: 1 کلانت به غلظت آهن در مقایسه با نتایج به‌دست‌آمده برای سایر موارد، بهترین حالت برای حداکثر ظرفیت کیلاسیون است. آزمایش هایی که در آنها نسبت مولی سدیم گلوکونات به آهن 2:1 و 4:1 بود. این نتایج با تجزیه و تحلیل مایع تایید شد، که افزایش قابل توجهی در هر دو غلظت یون در این نسبت مولی در نمونه‌های پساب نشان داد.
منبع
https://asemantejarat.com/%d8%b3%d8%af%db%8c%d9%85-%da%af%d9%84%d9%88%da%a9%d9%88%d9%86%d8%a7%d8%aa/
